|
Marie-Louise De Raeymaecker |
Als we dit boek ter hand nemen, valt al meteen de artistieke omslag op die, zoals na het lezen zal blijken, een passende en sprekende uitstraling heeft.
De trilogie als geheel benadrukt de rol van het Engelse Zionisme in de laatste fase van de ontstaansgeschiedenis van Israel.
Ze is een aanklacht tegen alles wat samenhangt met verdraagzaamheid, racisme en discriminatie en heeft als grote doel het bevorderen van begrip, vrede en vriendschap tussen alle mensen.
Het verhaal is stipt chronologisch ingedeeld en geeft op het eerste gezicht de indruk een essay te zijn, maar niets is minder waar...
Vanaf de allereerste zin word je ondergedompeld in een filmisch decor omweven met en tegelijkertijd doordrenkt door menselijke, Bijbelse, geschied- en aardrijkskundige taferelen.
De grote kunst van Luis Ruiz Hoyo is het op het netvlies toveren van schitterende beelden. Het maakt niet uit of het om mensen, dieren, huizen, bomen of gebruiksvoorwerpen gaat: alles is treffend en gedetailleerd voorgesteld. Die details zijn ontegensprekelijk zeer belangrijk in de beschrijving van een persoon, van diens kleding, van diens karakter. Ze bezorgen iemand, in dit boek meestal een kind of een vrouw, een sprankelende, aantrekkelijke uitstraling!
Een film zou het allemaal niet beter hebben kunnen weergeven!
Maar de roman gaat zeker niet alleen om uiterlijkheden. De schrijver brengt de Bijbelse geschiedenis op een zeer persoonlijke wijze weer tot leven. Hij volgt minutieus het ons uit de gewijde geschiedenis gekende verhaal en geeft dat een eigen penseelstreek.
Het boek leest als een trein.
Ook al meen je het verhaal reeds te kennen, toch trekt een subtiele, krachtige nieuwsgierigheid je mee. Je leeft mee met alle door Luis Ruiz Hoyo tot leven geroepen personages.
DE figuur doorheen alle hoofdstukken ( en eigenlijk doorheel de hele trilogie ) is DAVID.
Hij maakt het boek op een speciale manier spannend.
Hij is letterlijk en figuurlijk knap, psychologisch zeer onderlegd, zelfs geniaal!
Maar David heeft vaak rare trekjes die hoofdzakelijk gevoed worden door zijn eerzucht. Hij is het brein van allerlei plannetjes die je wel eens de wenkbrauwen doen fronsen, maar die de eigenlijke spanning opbouwen.
Hij is een hoogintelligente strateeg en is de rode draad doorheen de hele trilogie. Voor hem is een oorlog gelijk aan een overlevingsstrategie.
Hij is werkelijk overal bij betrokken.
David blijft jong. Anderen worden oud en sterven: hij niet!
Bij een nieuwe religie horen nieuwe namen: Sara wordt Sarai , Abraham wordt Abram.
Bij de nieuwe wetten die hij invoert op basis van het Boek van het Eeuwige Verbond, horen ook de besnijdenis zelfs bij hun eigen slaven. Er kwamen nieuwe bepalingen in de akten van het Verbond. Er werd ten zeerste gelet op de zuiverheid van de regels.
David hanteert een meedogenloze precisie om zijn doel te bereiken. Hij wil een totale raszuivering en ontraadt niet alleen maar verbiedt zelfs zich met andere volkeren te vermengen.
Dat we met een voor ons totaal andere cultuur te maken hebben, komt meermaals tot uiting. Zo krijgt Sarai de kans om de schande van haar onvruchtbaarheid goed te maken ten opzichte van de clan door in geschenkverpakking aan de Farao van Egypte gegeven te worden!
Hoe prachtig Sarai uiterlijk ook is, je VOELT haar diepmenselijkheid, de dramatische jaloersheid die haar leven ontreddert.
Natuurrampen als droogte of een sprinkhanenplaag, natuurverschijnselen als de doorwaadbaarheid van de Rietzee, typische gebruiken van volkeren, de hebzucht van een bepaald individu... alles krijgt zijn plaats in dit verhaal.
Sociale en familiale toestanden worden precies weergegeven. Luis Ruiz Hoyo heeft uitgezocht hoe alles destijds reilde en zeilde, hoe de wetten waren en hoe ze al dan niet nageleefd werden.
De auteur heeft in deel 1 van zijn trilogie het Oude Testament, en in de volgende delen van zijn werk ook de verdere geschiedenis ervan, op een zeer menselijke wijze aan ons voorgesteld met een enorme zin voor detail en met uiterst nauwkeurige uitdieping van wetten en culturen.
Bij lezing van het typoscript waren de contaminaties opmerkelijk grappig. Nu is het Nederlands geen logische taal en daardoor moeilijk voor wie ze als anderstalige leert kennen.
Jammer dat het boek niet nog een keer extra nagelezen werd alvorens te publiceren...
|
